Sevmek ve sevilmenin acısına erişmekten ölesiye korkuyordu.
Öyle ki, bu şekilde yaşamakta ve uyumakta da zorlanıyordu ama yine de korkuyordu...
Korktuğuna yakalanmaya meyilliydi insanların yaradılışı, bunu bilmesine rağmen kaçmaya da devam ediyordu.
Bir hayat nereye kadar kaçarak devam ettirilebilirdi sorusuna, öldüğüm yere kadar diyordu.
İşin en acısı da, koşullarını belirlediği yaşamında kaçtıklarını kendisi haricinde herkes görüyor ama ona gösteremiyordu...
Böyle bir hayatta, bir gün tüm tabularını yıkabilecek biriyle tanıştı. Kaçmaya, korkmaya ve umursamamaya devam etti. Karşılaştığı onun tam tersi idi, bildi!
Yine her şeyi gördüğü gibi görmezden geldi, sevdi ama sevmiyorum dedi. Bir sınır belirledi, o sınırı hiç geçmedi.
Sevdiği tarafından sevilmek çokça güzeldi, bir kere bildiğini sandığı için esas olana dahi kavuşamamaya razı gelmişti. O, bir kez daha yenilmeyi hazmedemeyecek olanlardan biriydi. Yeri gelince elbet hayatlarındaki kişilerin sabrı tükenip gideceklerdi.
Günü geldi, "belirsizlik değersizliktir" dedi sevdiği. Anladı, yine anlamazlıktan geldi. Güzel şeylerden korkmanın bedelini tek başına yaşamaya razı gelmeye devam edecekti. Ya hep ya hiç yanılgısı, "artık hiç" boyutuna erişmişti...
Sevdiği gitti ama o bu sefer bunu dahi anlamadı. Hala yanında bildi, ama artık eskisi gibi değildi. Hayatında vardı ya, ona göre yeterli idi. Ama sevdiği inancını, güvenini, desteğini ve de ilgisini yavaş yavaş kesmeye devam etti.
Bir gün her şeyin eskisi gibi olmadığını farketti "korkak", işte o zaman esas korkusuyla karşı karşıya kaldı. İlk defa korkusunun karanlığından kaçıp yüzünü aydınlığa dönderdi. Geç kalmadığına sevinmiş bulundu, yanaştı sevdiğine; orada sandığı ruhu körelmiş ve sevgisi incinmiş cesur yüreğe. Siluet halini almıştı.
İnanırsam olur, dedi!
- Sevdiğinin birçok çabasını elinin tersiyle geri çevirmişti.
Peki, Geç olsun güç olmasın! dedi;
- Geç vakte kadar güçlükler tükenmiş ve incinen fazlasıyla incinmişti...
**
Bazıları sanırdı ki, her konuda şans bir kez gelir; insana, kaderine, yazına her şey bir kere yazılır. Oysa yaşadıkça ihtimaller denizi çoklu ve de düğüm düğüm ilmeklerle bezelidir.
Yaşanan her kötü deneyimle kendini dünyaya kapatandan itinayla uzaklaşmak gerekir, çünkü o kendi insanlık gerçeğinin farkında değildir!
Kendi çabana karşı devam edişler çok güzeldir ama başkasının direnişine karşı devam etmek ve sürekli yenilmek; yani birinin korkusunu yenmekle korkusuna teslim olması arasında savaş vermek, karşısındaki için her daim çabanılası değildir bazen.
Sevdim, sevilmedim. Bir daha asla sevip sevilmeyeceğim! Ne büyük yanılgıdır...
İncindiğin yerden yeniden kuşatılacağın ve korunacağın yer belki de çok yakın. Göremeyenlerin göreceği günü beklemek, daha iyi ihtimalleri ertelemek insanın kendine ihanet.
"Sevdin, sevilmedin!" DEVAM ET...
"Emek verdin, sabrettin; elde bilindin!" DEVAM ET...
Hayatın sana yazdığı ihtimaller, derya deniz!
Senin için ne hayırlı ne hayırsız bilmek istersen, yola devam et. Senin olan seni bir gün mutlaka bulur.
Didemin Gözünden, Korkaklara İthafen...
12 Ekim 2024
